Aanvaard de werkelijkheid.
Je kunt soms niet geloven dat je geliefde er niet meer is. Het verlangen is zo sterk, dat je diegene echt denkt te horen en te zien: in de keuken bij het aanrecht, of voor de voordeur na een werkdag. Maar de werkelijkheid is dat hij of zij niet terugkomt. Erken dat en breng de moeite hiermee bij God.
Ervaar de pijn.
Dit overweldigt soms. Toch moet de pijn gevoeld worden. Anders komt het later op een andere manier terug, bijvoorbeeld door lichamelijke klachten. Het verdriet kan op veel verschillende manieren naar buiten komen: huilen, opstandigheid, schuldbeleving, wanhoop, vragen naar de zin van… Geef deze gevoelens de ruimte en leg ze ook bij de Heere God neer.
Pas het leven aan.
Zonder de overledene kan het dagelijks leven er heel anders uit gaan zien. Taken die hij of zij deed moet je nu zelf doen. ’s Avonds de dag doorpraten is niet meer vanzelfsprekend. En in de kerk zit je voortaan alleen. Dit is confronterend. Iedere keer dat je nu op jezelf bent aangewezen, ervaar je het alleen-zijn. Leer nieuwe vaardigheden en zoek naar oplossingen voor wat je niet alleen kunt.
Pak je leven weer op.
Het emotioneel beleven van het verlies blijft niet hetzelfde. Dat betekent niet dat je de overledene vergeet. Hij of zij zal een speciale plaats houden, maar je mag weer meer oog krijgen voor het verdere leven dat de Heere God je geeft.